آیت‌الله هاشمی علیا، استاد اخلاق و مؤسس این حوزه علمیه، در این جلسه نیز شرح فراز «وَ نَعُوذُ بِکَ... مِنَ الْفَقْرِ إِلَی الْأَکْفَاءِ» را ادامه داد.

ایشان با تذکر این نکته که روایات بسیاری درباره عظمت فقرا وارد شده است، خاطرنشان کرد: مردم باید دقت کنند به فقرا با نظر حقارت نگاه نکنند؛ زیرا خداوند بندگان محبوب خود را در بین سایر بندگان مخفی کرده است؛ «أخفَی حَبِیبَهُ فِی عِبادِهِ»؛ به‌صورت فقیر یا صورت‌های دیگر که به‌نظر نمی‌آیند و شناخته نمی‌شوند. بنابراین باید به فقرا اعتنا و محبت کرد.

وی افزود: در روایت آمده است که خداوند در روز قیامت طوری فقرا را مخاطب قرار می‌دهد گویا از آن‌ها عذرخواهی می‌کند. خدا به آنان می‌فرماید که فقر شما در دنیا نه به‌خاطر اهانت و پستی شما بود؛ بلکه در بهشت آخرت، چنان فقر دنیایی شما را جبران می‌کنم که نظیر نداشته باشد. درباره اینکه خداوند در جبران فقر نیازمندان در قیامت چه خواهد کرد، روایاتی هست که از آن‌ها می‌توان دریافت دنیا جای پولداران است؛ چنان‌که فرمود: «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَی، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَی»؛ هرچه انسان در دنیا دستش بازتر باشد، طغیان و معصیت و کفر و دوری‌اش از خدا بیشتر است.

این استاد حوزه علمیه در ادامه، به بیان احادیثی در زمینه تقدم فقرا بر اغنیا در قیامت پرداخت و گفت: فقرای مسلمان چندین سال زودتر از ثروتمندان مسلمان و پیش از آنان وارد بهشت و بهره‌مند از نعمت‌های آن می‌شوند. امام صادق (ع) در تشبیه این مطلب دو کشتی را مثال می‌زند که از یک عوارضی می‌گذرند؛ درون یکی از آن‌ها که خالی است، چیزی نمی‌بینند و اجازه عبور می‌دهند، اما کشتی دیگر را پُر از بار می‌بینند و نگهش می‌دارند تا ببینند آنجا چه خبر است. حتی درباره سلیمان نبی (ع) هم بیان شده است به سبب ملک و سلطنتی که در دنیا به او عطا شد، آخرین پیامبری است که وارد بهشت خواهد شد.

آیت الله هاشمی علیا همچنین با استناد به احادیث، فقرا را نه تنها سلاطین روز قیامت، بلکه ملوک دنیا و آخرت معرفی کرد: «مُلوکُ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ الفُقَراءُ الرّاضُونَ»؛ در دنیا فقیری که صابر و شاکر باشد و دست گدایی پیش هر کسی دراز نکند، عزتمند است. در اطراف ما افرادی هستند که شاید شام هم نداشته باشند، اما اعتراض نمی‌کنند و درد خود را تنها با خدا در میان می‌گذارند، نه با خلق او. برعکس این عده، افراد حریصی هستند که اسیر نفسند و هرگز قانع نمی‌شوند. اگر انسان خودش را بر بهشت و جهنم عرضه کند، درمی‌یابد که حتی اگر صد سال در این دنیا فقیر باشد، در برابر نعمت‌های ابدی بهشت اصلا قابل قیاس نیست؛ چنان‌که پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: «فَقرُ الدُّنیا غِنَی الآخِرَةِ وَ غِنَی الدُّنیا فَقرُ الآخِرَةِ». بنابراین سعی کنید در دنیا با فقرا رفاقت کنید؛ چراکه در قیامت دست همه آن‌هایی که در دنیا دارا بودند، برای شفاعت و اصلاح کمبودها و... به‌سمت فقرا دراز است.